Dziękuję ci za twoją historię. Dobrze mieć taką ciocię, to skarb. Ale dużo kartek wyrywała? Dziękuję, że podzieliłaś się swoją historią :)
"Tajemniczy ogród" w nie tajemniczym ogrodzie, ale ładnym :)

Nie raz całe zeszyty musiałam przepisywac ! :D Wyrywała dopòki się nie nauczyłam żeby w zeszytach nie bazgrolić :)

Twoja historia jest świetna! Cieszę się, że wzięłaś udział w tym wyzwaniu. Trzeba je rozsyłać na cały świat, by jak najwięcej osób opowiedziało swoje historie :D Także rozsyłaj rozsyłaj :)

Doskonale pamiętam pierwszą lekturę, której NIE PRZECZYTAŁAM była to książka "Na jagody". A książki inne niż lektury to zaczęłam na wakacjach czytać w podstawówce 4-5 klasa.i jakoś kojarzy mi się "pamiętnik księżniczki" jako pierwsze,które mnie wciągnęly na tyle,że z niecierpliwością czekałam na kolejne części. Potem pokochałam Williama Whartona,a dalej to już wydawnictwo ossolineum i inne polecane przez znajomych

Ciekawa historia. 😊 Nie pamiętam jak to dokładnie się ze mną zaczęło, ale wiem, że z uporem maniaka kilkadziesiąt razy czytałam książkę (nie pamiętam tytułu), w której znajdowały się bajki takie jak "Alladyn", "Trzy świnki", "Czerwony kapturek" i "Brzydkie kaczątko". Książka ta miała duże litery i jako małe dziecko zaznaczałam w niej żółtym markerem samogłoski "ó", "ą", "ę" (te trudniejsze 😀). Najlepsze jest to, że ta książka dalej jest u mnie w rodzinnym domu, a młodsza siostra prosi mamę, aby przeczytała jej książkę, w której byłam zakochana. 😁

W moim przypadku początkowo wszystko wiązało się z koniecznością. Wiecie jak to jest szkoła podstawowa, lektury narzucane przez nauczyciela - te sprawy. W szkole średniej za sprawą książki "Dziewczynka w czerwonym płaszczyku", którą pożyczyła mi do przeczytania moja Pani polonistka, a którą pochłonąłem w jeden dzień, pokochałem książki. :)